Mahremiyet ve Kamusallik, modern mimari hareketinin Adolf Loos ve Le Corbusier gibi iki önemli figürünün eserlerinden yola cikarak, mimarinin ancak kitle iletisim araclariyla temasa gectiginde modern oldugunu ve böylece geleneksel mekan ve öznellik anlayislarinin temellerini sarstigini savunuyor. Mimarligin kabul gören bakis acilarinin temel varsayimlarini sorguluyor ve mimari elestirinin yöntemini yeniden degerlendiriyor.
Arsivden sehree, modaya, savasa, reklamciliga ve müzeye kadar uzanan entelektüel bir yolculukta, mekanlari deneyimleme bicimlerimizdeki degisikliklerin izlerini süren kitap, mimari söylemi cizim, model, fotograf, kitap, film ve reklam gibi pek cok temsil biciminin kesisim noktasi olarak gördügü icin, mimari nesneye, yani basli basina bir temsil mekanizmasi olan binalara baska gözlerle bakmayi öneriyor.
