Koku adli romani coktan kült bir eser haline gelen Patrick Süskind, bu defa notalarin dünyasina girmis Bir kontrbascinin öyküsünü, ses tonu giderek yükselen bir monolog biciminde anlatiyor.
Kontrbas, cüssesiyle dogru orantili olarak, müzisyenin evinde ve yasaminda büyük bir yer isgal ediyor. Kontrbas, müzisyenimizin hem dostu hem düsmani; ondan kopamiyor ama onunla da olmuyor. Bu iri, hantal aletin altinda eziliyor adeta. Önceleri, kontrbassiz bir orkestranin düsünülemeyecegini belirterek onu yüceltirken, monolog ilerledikce, kontrbasa duydugu nefret aciga cikiyor. Ona göre bu enstrüman hep arka planda kalmaya mahkm, bu nedenle calani da arka planda birakiyor.
Süskindin, sanatsal yaraticilik ile memuriyet kaliplari arasindaki celiski, hayati cehenneme ceviren ne onunla ne onsuz sevgililer gibi konulari incelikle isledigi Kontrbas, ironik, sürükleyici bir kitap
